Jacobus van Melick
Als baby van amper twee maanden oud krijgt Jacobus van Melick te maken met een groot verlies: zijn vader Peter overlijdt. Gelukkig vindt zijn moeder Maria snel steun en stabiliteit voor hun kleine gezin door anderhalf jaar later te hertrouwen met Wilhelmus, de oudere broer van Peter. Onder het toeziend oog van zijn stiefvader groeit Van Melick op met vier halfzusjes en een halfbroertje. Het gezin woont in Maasniel, onder de rook van Roermond in Limburg.
Als Van Melick volwassen is, laat hij de zuidelijke provincie achter zich en verhuist naar Zeist. Daar vindt hij de liefde. Als bijna veertiger stapt hij in oktober 1931 in het huwelijksbootje met Margaretha Fluit. Na drie jaar raakt Fluit in verwachting, maar wanneer zij in mei 1935 bevalt, blijkt het kindje niet te leven. Het echtpaar blijft de rest van hun huwelijk met zijn tweetjes. Dat Van Melick achtervolgt wordt door tragedies, blijkt wel wanneer in februari 1940 zijn moeder Maria overlijdt.
De strijd begint
Na de oproep tot algehele mobilisatie wordt Van Melick ingedeeld bij het 4e Eskadron van het 1e Regiment Huzaren. Dit regiment moet aan het begin van de meidagen het terrein voor de Grebbelinie verkennen. Verschillende pelotons rijden heen en weer tussen de Grebbe en de IJssel om te proberen vast te stellen of de vijand er al is en zo ja, waar precies. Op 11 mei krijgt Van Melicks eskadron de opdracht om het gebied tussen Amersfoort en Barneveld te bezetten, te verkennen en zo nodig de eerste gevechten met de vijand aan te gaan. Van Melick komt met zijn peloton, een paar tiental man, bij een brug over de Barneveldsche Beek te liggen.
De Duitsers zijn in de tussentijd steeds dichterbij gekomen en meerdere eenheden van het regiment komen in vuurgevechten terecht. Dat geldt nog niet direct voor Van Melicks peloton. Maar de vijand laat niet lang op zich wachten en rukt op vanuit Terschuur. Al snel maken de troepen contact en worden de Nederlanders onder vuur genomen. Vanuit boerderijen en kippenhokken schiet de vijand op de verdedigers en maakt daarbij veel slachtoffers, vooral onder de commandanten.
'Overwinnen of sterven'
Nadat al een luitenant is gesneuveld, komen de Huzaren steeds meer in het nauw. Ineens worden Van Melick en zijn troepen in de rug aangevallen. Het lijkt of de Duitsers nu overal zitten. Van Melick staat op om de situatie op te nemen en raakt daarbij gewond. Terwijl hij in de struiken ligt, gaat Van Melick door met aanwijzingen geven en zijn mannen aansporen. “Overwinnen of sterven!” houdt hij ze telkens voor. Het mag niet baten. De overmacht is te groot en ook Van Melicks peloton moet zich overgeven.
Na de overgave wordt de zwaargewonde Van Melick naar het Diaconessenziekenhuis in Arnhem gebracht. Daar overlijdt hij een dag later aan zijn verwondingen. Hij vindt zijn laatste rustplaats op begraafplaats Moscowa in Arnhem en krijgt postuum het Bronzen Kruis uitgereikt. Na de oorlog zijn er in Voorthuizen, Achterveld en Roermond monumenten opgericht waar onder andere de naam van Jacobus van Melick op prijkt. Een eerbetoon aan de man die zich aan zijn woord hield, want overwinnen was niet gelukt.