Duur missie: 11 januari 2002 - 30 december 2011
Aantal militairen: 24.844
Dodelijke slachtoffers: 25
Dapperheidsonderscheidingen: 43
Midden jaren negentig was er een nieuwe machtsfactor in Afghanistan opgedoken: de Taliban, een fundamentalistische islamitische beweging. Zij boden onderdak aan Osama bin Laden en diens terreurgroep Al Qaida, die in 2001 aanslagen pleegden in de Verenigde Staten. Toen de Taliban weigerden om Al Qaida uit te leveren, lanceerden de VS een aanval om de Taliban te verdrijven.
Akkoord van Bonn
Vertegenwoordigers van de belangrijkste etnische, politieke en religieuze groeperingen in Afghanistan, met uitzondering van de Taliban, sloten in december 2001 het akkoord van Bonn. Hierin stond onder andere besloten dat een vredesmacht van de Veiligheidsraad van De Verenigde Naties (VN) de Afghaanse autoriteiten zou helpen bij het handhaven van de veiligheid in Kabul en omstreken. Dit zou de International Security Assistance Force (ISAF) worden. Naast deze vredesmacht bleef de door de Amerikanen geleide operatie Enduring Freedom actief in Afghanistan.
Het Nederlandse aandeel
De Nederlandse regering stelde eind 2001 een infanteriecompagnie ter beschikking. Deze eenheid, bestaande uit ruim tweehonderd man, bestond uit een infanterie-, een verkennings-, een antitank-, een genie- en een logistiek peloton, met daarbij een mortiergroep en een compagniesstaf. De infanteriecompagnie werd versterkt met een snelle-reactie-eenheid. Daarna werden onder andere ook een Apachedetachement, een F-16-detachement, een mariniersbataljon, een taakgroep van 1.200 man en enkele ISAF-hoofdkwartieren beschikbaar gesteld.
Beeld: NIMH, collectie Audiovisuele Dienst Defensie/Mediacentrum Defensie
Sneeuw teistert Uruzgan en Kamp Holland. Twee militairen van 43 Gemechaniseerd Brigade nemen maatregelen voor hun voertuig (februari 2002).
Spanningen en beschietingen
De spanningen in en rond Kaboel liepen in 2002 op. Dit leidde tot schietpartijen, kleine bomaanslagen en ongeleide-raketbeschietingen. Regelmatig moesten de Nederlandse troepen naar de schuilbunkers vluchten. Hierop werden de patrouilles uitgebreid.
Uruzgan
Voor de missie in Uruzgan stelde Nederland meer dan 1.200 militairen beschikbaar. De Task Force Uruzgan (TFU) had de opdracht om een veilige omgeving in Uruzgan te creëren en om een functionerend openbaar bestuur en wederopbouw mogelijk te maken. De belangrijkste onderdelen van de TFU waren een bataljonstaakgroep, een PRT en een Australische Reconstruction Task Force.
Kunduz
In 2011 begon de politietrainingsmissie in de provincie Kunduz, in het noorden van Afghanistan. Het doel was om de rechtsstaat te verbeteren en de bevolking meer vertrouwen te geven in politie en justitie. Nederland trainde politieagenten, maar ook aanklagers, rechters en advocaten. Door middel van opleidingen en trainingen legden de Nederlanders in twee jaar tijd een stevige basis voor de gehele justitieketen in het district. De Afghaanse politie werd professioneler. Zij waren nu voldoende opgeleid om hun eigen veiligheid te regelen en zelf hun politiemensen op te leiden. Verder was de relatie tussen bevolking en politie verbeterd en werkten politie en justitie beter samen. De missie eindigde in juli 2013.
