Bart Hoitink houdt van actie. Van kansen pakken. Van nieuwe uitdagingen. Zijn loopbaan begint op zee, als stuurman op grote tankers van Shell. Hij ziet de wereld, geniet van het werk, maar kiest uiteindelijk voor de liefde en daarmee voor de wal. En voor een nieuwe uitdagende stap: vlieger worden bij de luchtmacht. Hij meldt zich aan als Kort Verband Vrijwilliger (KVV’er) en start op de toenmalige Luchtmacht Officiers School in Gilze-Rijen. Daarna volgt een vliegopleiding in Eelde en het Amerikaanse Fort Rucker, waar Nederlandse militairen de eerste opleiding in de specialisatie tot helikoptervlieger volgen. Daarmee is zijn koers voorgoed verlegd.
Op uitzending
Na zijn opleiding vliegt Hoitink met de Alouette-III-helikopters van het demoteam de Grasshoppers. Het is een spannende, dynamische tijd. Maar zijn tijd daar is eindig: het KVV-contract loopt in 1990 af. Tot groot genoegen van Hoitink wil de luchtmacht hem niet kwijt. Na verschillende functies gaat hij in 2001 op zijn eerste uitzending, als hij als luitenant-kolonel commandant is van het Nederlandse helikopterdetachement van de Stabilisation Force in Bosnië-Herzegovina. Daarna leidt hij twee helikoptersquadrons, 300 en 298, en schuift door naar belangrijke staffuncties, waaronder bij de Directie Aansturen Operationele Gereedheid (DAOG).
Een jonge kapitein-vlieger Bart Hoitink van het helikopter-demonstratieteam de Grasshoppers in maart 1992. 
Portretfoto van luitenant-generaal Bart Hoitink. Hoitink is IGK van 30 juni 2014 tot 30 januari 2017.
Een baan vol betekenis
Maar dan klopt de Commandant der Strijdkrachten op de deur. Generaal Tom Middendorp vraagt Hoitink om Inspecteur-Generaal der Krijgsmacht (IGK) te worden. De functie betekent ook een bevordering tot luitenant-generaal. Middendorp ziet in Hoitink de juiste man: iemand die mensen aan elkaar weet te verbinden, met een warme, persoonlijke stijl. Zelf noemt Hoitink het ‘een koninklijke en eervolle baan’. En hij pakt die met beide handen aan.
Muziek, eten en gelijke behandeling
Op De Zwaluwenberg klinkt vanaf zijn aantreden overal muziek. Hoitink laat boxen ophangen, zodat iedereen van een deuntje kan genieten. Zelf is hij regelmatig in de keuken te vinden, op zoek naar het menu van de dag en om alvast even voor te proeven. Die luchtige toon neemt hij ook mee naar zijn werk. In gesprekken trekt hij eerst zijn jasje uit, om zo het rangverschil minder zichtbaar te maken. Mensen voelen zich daardoor sneller op hun gemak. Gelijkwaardigheid is voor hem geen slogan, maar een stijl van leidinggeven.
Beeld: Mediacentrum Defensie, Fotograaf: Herman Zonderland
Een bijzondere dag op de Van Braam Houckgeestkazerne in Doorn: de IGK brengt een bezoek aan de mariniers.
Oplossingen in drie maanden
Tijdens zijn tijd als IGK ontvangt hij jaarlijks zo’n vijfhonderd verzoeken tot bemiddeling. Het zijn vaak persoonlijke verhalen, soms ingewikkelde dossiers. Toch weet Hoitink met hulp van zijn staf in negentig procent van de gevallen binnen drie maanden een oplossing te vinden. Niet altijd een perfect antwoord, maar wel een luisterend oor en begrip. Voor Hoitink is het al ‘een groot compliment als mensen zeggen dat er écht naar ze geluisterd is.’
Een kerst zonder eigen bijdrage
Soms moet de IGK snel handelen. In 2016 bezoekt Hoitink Nederlandse militairen in Mali. De feestdagen staan voor de deur, en tot zijn verbazing hoort hij dat militairen zelf moeten bijdragen aan hun kerstdiner. Voor een missie met een miljoenenbudget? ‘Dan schaam ik me’, zegt hij. Tijdens de terugvlucht pakt hij de telefoon. Binnen korte tijd is de eigen bijdrage geschrapt. Een klein gebaar, met grote betekenis.
Beeld: Mediacentrum Defensie, Fotograaf: Evert-Jan Daniels
Koning Willem-Alexander brengt op 16 september 2015 een bezoek aan De Zwaluwenberg. Onder het genot van koffie met taart heet IGK Hoitink iedereen welkom.
Herstel van vertrouwen
In zijn rapporten en gesprekken benadrukt Hoitink steeds dezelfde zorgen: het vertrouwen in de organisatie is beschadigd. Door jarenlange reorganisaties en langdurige procedures is het personeel moedeloos. ‘De mensen zijn reorganisatie-moe’, stelt hij. Hij pleit dan ook voor snellere en duidelijkere besluiten. Daarnaast maakt Hoitink zich sterk voor meer waardering voor reservisten, door hun inzet vormen zij een brug naar de samenleving.
‘Iets betekenen voor een ander’
In 2017 gaat Hoitink na tweeënhalf jaar als IGK met pensioen. Terugkijkend zegt hij: ‘Mijn werk als IGK vind ik het belangrijkste dat ik gedaan heb. Niet mijn tijd als vlieger, niet de uitzendingen. Dat waren geweldige periodes, maar in de loop van mijn carrière moest ik concluderen dat ik meer toegevoegde waarde vond in het iets betekenen voor een ander.’
Na zijn pensioen blijft hij zich inzetten: voor veteranen, voor beleid en voor erkenning. Deze inzet blijft niet onopgemerkt: in 2018 ontvangt hij het Ereteken voor Verdienste in goud. Een passende afsluiting van een loopbaan vol betrokkenheid, energie en menselijkheid.