Cees de Veer weet al van jongs af aan dat hij iets met vliegtuigen wil doen. Zijn fascinatie begint op Vliegbasis Twenthe, waar zijn oom luchtverkeersleider is. Als jongen kan hij urenlang kijken naar vliegtuigen zoals de Spitfire en de Gloster Meteor. In zijn tienerjaren overweegt hij eventjes een carrière als acteur, maar zijn echte droom blijft vlieger worden. En die droom jaagt hij achterna. Hij volgt de vliegopleiding, maar jachtvlieger worden zit er helaas niet in. Toch maakt hij uiteindelijk als personeelsofficier een indrukwekkende carrière binnen de luchtmacht.
Beeld: NIMH, collectie IGK
Portretfoto van luitenant-generaal Cees de Veer. De Veer is IGK van 1 januari 1999 tot 11 december 2003.
Cum laude van start
Na zijn afstuderen aan de Koninklijke Militaire Academie (KMA), waar hij cum laude zijn diploma haalt, begint De Veer zijn carrière bij de luchtmacht. Zijn eerste functies vervult hij als Battery Control Officer bij 220 Squadron, en later in Duitsland bij de 4e Groep Geleide Wapens (4GGW). Daarna volgen plaatsingen op vliegbases als Gilze-Rijen en Volkel, en functies op de KMA en het ministerie. In 1996 keert hij terug naar zijn grote liefde: de luchtmacht, nu als Directeur Personeel.
‘De mooiste baan van mijn carrière’
In 1999 wordt De Veer benoemd tot Inspecteur-Generaal der Krijgsmacht (IGK). De kennis die hij in zijn eerdere functies heeft opgedaan, komt goed van pas. Vooral zijn ervaring op het ministerie helpt hem om als IGK goed te functioneren. Het is belangrijk om te begrijpen hoe men op het hoogste niveau denkt en werkt, zodat je daar zelf effectief op kunt inspelen. Samen met zijn vrouw verhuist hij als eerste IGK naar De Zwaluwenberg. Hun warme gastvrijheid valt op. Op verzoek van De Veer maakt een kunstenaar een ets van het landgoed, die tot op de dag van vandaag wordt gegeven aan vertrekkende medewerkers als afscheidscadeau. Voor hem is het IGK-schap zonder twijfel het hoogtepunt van zijn loopbaan. ‘Drie dagen in de week trok ik eropuit om de mensen op de onderdelen en tijdens missies te bezoeken. Het is één van de waardevolste elementen van het vak en ook de mooiste’, zegt hij bij zijn afscheid.
Beeld: NIMH, collectie Fotoafdrukken Koninklijke Luchtmacht
Kapitein De Veer (tweede van rechts) neemt deel aan de Cursus Hogere Stafvorming op Vliegbasis Ypenburg, september 1982. Hij volgt de cursus met luchtmachtcollega’s kapitein Horst (links), kapitein Slierendrecht (tweede van links) en kapitein Vorderman (rechts).
De shagtruc
Tijdens zijn werkbezoeken merkt De Veer al snel dat militairen in eerste instantie op hun hoede zijn. Een generaal op de slaapzaal? Dat voelt ongemakkelijk. Maar De Veer weet het ijs te breken. Hij klopt op zijn broekzak, kijkt zogenaamd verrast op en vraagt: ‘Hebben jullie misschien een shagje voor me?’. Dit zorgt vaak voor een openhartig gesprek, waarbij de rangen en standen er even niet toe doen.
De vergeten groep
Wat De Veer tijdens zijn werkbezoeken steeds opvalt, is dat er weinig aandacht is voor militairen die individueel worden uitgezonden. Specialisten, zoals verbindingsmensen, gaan vaak alleen naar missiegebieden, los van een eenheid. Voor hen is er minder zorg en begeleiding. De IGK trekt hierover aan de bel in zijn rapportages. En met effect. In 2006, enkele jaren na zijn vertrek, wordt het Bureau Individuele Uitzendingen opgericht, speciaal voor deze groep. Dit is een duidelijk voorbeeld van hoe een IGK het verschil kan maken, zelfs na zijn termijn.
Beeld: NIMH, collectie Staffotografen Directie Voorlichting Ministerie van Defensie
De IGK is er ook voor eenheden die op missie in het buitenland zijn. Zo gaat luitenant-generaal De Veer in november 2000 naar het Griekse eiland Kreta toe om Nederlandse militairen te bezoeken. De Groep Geleide Wapens (GGW) van De Peel test hier tijdens de oefening Mediterranean Shield hun schietvaardigheid.
Verandering en verbetering
Als IGK brengt De Veer meer vernieuwingen. Zo zorgt hij ervoor dat zijn kwartaalrapportages niet één keer per jaar, maar vier keer per jaar worden besproken binnen het Politiek Beraad, het hoogste overlegorgaan binnen het ministerie van Defensie. Dat maakt de communicatie sneller en concreter. Ook legt hij als Inspecteur der Veteranen de basis voor Veteranendag, die in 2005 officieel wordt ingesteld als nationaal evenement.
Beeld: NIMH, collectie IGK
Ook in Nederland brengt de IGK een werkbezoek aan de Groep Geleide Wapens (GGW) van De Peel. Op de achtergrond staat een Patriot-luchtverdedigingssysteem.
De cirkel is rond
In november 2003 sluit De Veer zijn actieve carrière af met een werkbezoek aan Vliegbasis Twenthe, de plek waar zijn liefde voor de luchtmacht ooit begon. Er zijn grote bezuinigingen op komst en de basis wordt met sluiting bedreigd. Militairen maken zich zorgen over hun toekomst. Er heerst veel onzekerheid. De Veer biedt hen voor de laatste keer een luisterend oor en doet zijn best om duidelijkheid te geven, zonder valse beloften.
Nog lang niet klaar
Ook na zijn pensioen blijft De Veer actief. Hij zet zich in voor betere veteranenzorg, onder andere als bestuurslid van het Nationaal Fonds voor Veteranen. Door zijn jarenlange inzet draagt hij bij aan de totstandkoming van de Veteranenwet en de groeiende waardering en erkenning voor veteranen vanuit de samenleving. In 2018 krijgt hij daarvoor het Ereteken voor Verdienste in goud. Een verdiende erkenning voor een man die een blijvend stempel heeft gedrukt op de krijgsmacht.