Wanneer Maximiliaan Theodor (Max) Oppenheim voet aan wal zet in Nederlands-Indië is niet precies bekend, maar wel dat hij in 1926 een verblijfsvergunning krijgt. Dat wordt duidelijk uit een verklaring van de immigratiedienst in Jakarta uit 1950, acht jaar na zijn overlijden. Max, die op 17 oktober 1891 is geboren, is dan 34 jaar oud. Maximiliaan Theodor is afkomstig uit Wenen, waar ook zijn enige broer Theodor Maximiliaan woont.
Beeld: © Privécollectie nabestaanden Max Oppenheim
Vader Max en zijn dochter Astrid eind jaren dertig.
Astrid
In Nederlands-Indië werkt Max als handelsreiziger voor de firma Goldberg, een juwelier in Surabaya. Hij trouwt er in 1936 op 41-jarige leeftijd met zijn Indische vrouw Frederika Halsamer. Samen krijgen ze een dochter: Astrid, geboren op 21 juni 1938 in Surabaya. Astrid bewaart de albums met familiefoto’s die een gelukkig en welvarend leven laten zien; een mooi huis, personeel en vakanties. Max voorziet de foto’s in het album van onderschriften.
Kaarten uit het kamp
Na de Duitse annexatie van Oostenrijk op 13 maart 1938 verliezen Oostenrijk en de Oostenrijkers hun zelfstandigheid. Daardoor ontkomt ook Max na de Duitse inval in Nederland op 10 mei 1940 niet aan de internering van de Duitse inwoners van Nederlands-Indië. Vanuit kamp Lawé-Sigalagala in Noord-Sumatra stuurt hij kaarten aan zijn gezin. In een kaart van 20 maart 1941, gestuurd aan zijn driejarige dochter, schrijft hij over de kaart van haar die hij heeft ontvangen in het kamp. Maar ook dat hij ziek is en operaties moet ondergaan. Hij mist ze en hoopt op een spoedig weerzien. Op 19 januari 1942 komt Max na het zinken van de Van Imhoff in de Indische Oceaan om het leven. Max is dan 52 jaar. Astrid heeft haar vader haar hele leven gemist.
Beeld: © Nabestaanden Max Oppenheim / privécollectie nabestaanden Max Oppenheim
Een briefkaart van Max Oppenheim aan zijn dochter Astrid, geschreven in gevangenschap in maart 1941.